PEDAGOGIZACJA RODZICÓW

Opracowała: mgr Renata Rzeźnik

 

“WYCHOWANIE DO MODLITWY

– w dłoniach Boga jesteśmy bezpieczni i szczęśliwi”

“Beze Mnie nic nie możecie uczynić”.

J 15, 5

“Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam”.

Mt 7, 7

Współczesny świat nastawiony jest na konkretne i wymierne dobro, na konsumpcję, branie aniżeli dawanie. Obecnie panujące przekonanie o ważności postępu technicznego, rzeczy sprawdzonych rozumowo, łatwych sukcesów, wygody czy przyjemności odrzuca na dalszy tor myśl o poświęceniu lub wyrzeczeniach. Każde trudne doświadczenie, porażka sprawia, że w człowieku wzrasta niechęć do podejmowania kolejnych życiowych wyzwań. W życiu jednak nie zawsze można uniknąć trudnych sytuacji. Wówczas bardzo pomocną staje się myśl, że blisko nas jest Bóg, nasz Ojciec, który ma wobec człowieka szczególny plan. W tych trudnych dla człowieka sytuacjach Bóg jest zawsze wierny człowiekowi, nie pozostawia go samego. Bóg jest naszym Ojcem, a my Jego dziećmi. Oczekuje od nas przede wszystkim ufności i przemiany serca. Jedną z form współpracy z Bogiem jest nasza modlitwa. Modlitwa człowieka – chrześcijanina jest współpracą z Bożą Opatrzością, z zamysłem miłości Boga do ludzi. “Modlitwa – czy zdajemy sobie sprawę czy nie - jest spotkaniem Bożego i naszego pragnienia. Bóg pragnie, abyśmy Go pragnęli”. (KKK 2560)

  1. Pojęcie modlitwy chrześcijańskiej.

Na przestrzeni wieków można spotkać różne określenia modlitwy:

Katechizm Kościoła Katolickiego podaje:

“Modlitwa chrześcijańska jest związkiem przymierza między Bogiem

i człowiekiem w Chrystusie. Jest działaniem Boga i człowieka; wypływa

z Ducha Świętego i z nas, jest skierowana całkowicie ku Ojcu
w zjednoczeniu z ludzką wolą Syna Bożego, który stał się człowiekiem”.
(KKK 2564) Istotą modlitwy jest wewnętrzne zjednoczenie z Bogiem.

2. Czynniki warunkujące dobrą modlitwę.

Naukę Jezusa o warunkach dobrej modlitwy możemy znaleźć

w Ewangelii św. Mateusza.

por. Mt 6, 6 “Gdy chcesz się modlić wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi

i módl się do Ojca Twego, który jest w ukryciu”.

por. Mt 6, 7-8 “Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak poganie... Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, wpierw zanim Go poprosicie”.

por. Mt 7, 7-8 “Proście, a będzie wam dane...”

Por. Łk 18, 9-14

i z miłości ku Niemu. Takie całkowite oddanie się Jezusowi stanowi najistotniejszy warunek dobrej modlitwy

3. Owoce modlitwy.

Najważniejszym owocem modlitwy chrześcijańskiej jest miłość Pana Boga i bliźniego. Modlitwa w rodzinie będzie takim źródłem wzajemnej miłości. Relacje między członkami wspólnoty będą nacechowane życzliwością, zrozumieniem. Dalszym owocem modlitwy jest radość, moc ducha pozwalająca ze spokojem i zawierzeniem przyjmować trudne dla człowieka wydarzenia. Innym owocem modlitwy jest łagodność. Dobra modlitwa staje się także źródłem wierności obowiązkom gdyż ma ona wpływ na codzienne życie

i na wykonywaną pracę. Modlitwa kształtuję postawę Dziecka Bożego, postawę pokory, oddania i zawierzenia swego życia Bogu.

4. Formy modlitwy.

Modlitwa, w której chcemy przeżyć duchowe spotkanie z naszym Ojcem może przybierć różne formy i rodzaje wyrażania naszych słów, myśli. Jeżeli nasza postawa wyraża gotowość do dobrego przeżycia tego spotkania to warto zastanowić się jak wyrazić to trwanie na modlitwie.

Modlitwa człowieka może być adoracją, wówczas uznajemy siebie za stworzenie przed naszym Stwórcą, wysławiamy jego wielkość i wszechmoc. Adoracja napełnia nas pokorą, staje się milczącym uniżeniem i oddaje w pełni chwałę Bogu. por KKK 12628

Modlitwa może także być w formie prośby. Przez modlitwę prośby wyrażamy świadomość naszego związku z Bogiem, wyrażamy gotowość powrotu do Ojca ze względu na grzeszność naszej natury. por KKK 2629, 2631 Czasem warto spytać samego siebie o jakie dobra prosimy. Nie wszystko, co nam wydaje się dobre, jest rzeczywiście dobre w perspektywie życia wiecznego. Święty Augustyn mawiał: “Wielu rzeczy Bóg nam nie odmawia, lecz ich udzielanie przsuwa na później, aby dać nam je w stosownym czasie”. W modlitwie prośby nie możemy traktować Boga jako środek do wysłuchiwania naszych zachcianek, czy pilnych potrzeb. Bóg wie, czego nam potrzeba i czeka na okazanie Mu zaufania, a ponadto Bóg wiedząc, czego potrzebujemy, zanim Go o to poprosimy (por Mt 6, 7), to jednak oczekuje naszych próśb.

Inna formą modlitwy jest modlitwa dziękczynienia. por. KKK 2637 Dziękczynienie jest cechą charakterystyczną modlitwy Kościoła. Wyrażając nasze podziękownie Bogu chcemy okazać naszą radość, przywiązanie do tego, że Bóg jest obecny w naszym codziennym życiu, obdarza łaskami, nasze życie jet w Nim zakorzenione.

Kolejna forma modlitwy to modlitwa uwielbienia w której człowiek najbardziej bezpośrednio uznaje, że Bóg jest Bogiem. Wysławia i oddaje Mu chwałę nie ze względu na to, co Bóg czyni, ale na to, że jest. Por. KKK 2639

Modlitwa przeproszenia to wyrażanie naszej grzeszności, żalu, uznania swojej małości przed majestatem Bożym. Taka modlitwa wskazuje,
że zauważamy w sobie niedoskonałości, grzechy, które oddalają
nas od Boga.

Ta modlitwa wyraża naszą chęć powrotu, nawrócenia i trwania w miłości Bożej.

Inne formy modlitwy to modlitwa ustna, w której nasze myśli słowa nabierają kształtu. Ponieważ człowiek jest ciałem i duchem, to dlatego odczuwamy potrzebę wyrażania na zewnątrz naszych uczuć. por. KKK 2700, 2702 Modlitwa może jeszcze przybierać formy kontemplacji, rozmyślania.

 

6. Wychowanie do chrześcijańskiej modlitwy –

wskazówki dla rodziców.

Rodzina chrześcijańska jest pierwszym miejscem wychowania do modlitwy, miejscem, w którym dziecko zdobywa umiejętność modlitwy.
por. KKK 2685 Wychowanie dzieci do modlitwy, nauczenie ich osobistej rozmowy z Bogiem spoczywa więc najpierw na rodzicach. Później kształtują tę formę katecheci, kapłani i inni chrześcijanie dając świadectwo swojej wiary.

Zasadniczym i niezastąpionym elementem wychowania do modlitwy jest konkretny przykład, żywe świadectwo modlących się rodziców. Jan Paweł II poucza: “zasadniczym i niezastąpionym elementem wychowania do modlitwy jest konkretny przykład, żywe świadectwo rodziców” FC 60 Modlitwa razem z dzieckiem jest najprostszymi, nabardziej wyrazistym sposobem nauczenia modlitwy. Rodzice są pierwszymi nauczycielami modlitwy. Dziecko wsłuchując się w modlitwę swoich rodziców samo dostrzega sposób, formę i kształt żywego spotkania z Bogiem.

Zachęcanie do modlitwy własnymi słowami, mówienie o Bogu zwykłymi słowami sprawia, że dziecko pojmuje Boga w sposób prosty, dziecięcy, będzie do Niego się zwracało z tym, co go smuci, czy sprawia radość. Modląc się
z dzieckiem regularnie nauczymy je podstawowych modlitw, a także modlitwy własnymi słowami.

Dobrze jest, jeżeli dziecko usłyszy modlitwę rodziców, którzy zwracają się do Boga w różnych sytuacjach. Ważnym jest też wytłumaczenie dziecku skuteczności modlitwy, która jak się czasem dziecku wydaje nie przynosi efektów od razu. Bóg nie jest tylko od załatwiania naszych ziemskich spraw, On pragnie naszej miłości, przyjaźni. Rodzice wówczas dają świadectwo swojej próby wiary, tłumaczą dziecku o dobroci i miłości Boga Ojca, a nie Boga, który tylko załatwia nasze pragnienia. Niezbędnym elementem jest także systematyczność. Wdrożenie dziecka do codziennej modlitwy pozostawi cenny ślad na całe życie.

Uwrażliwienie dziecka na istniejące potrzeby, czy to w rodzinie, w świecie, lub w Kościele pozwala utożsamić się mu z tą wspólnotą, być z nią związanym, a tym samym poczuć się odpowiedzialnym za to, co dzieje się wokół nas.

Wspólna modlitwa całej rodziny, przeżywanie ważnych świąt i uroczystości pozwala tworzyć w domu liturgię domową. Domowa wspólnota jest fundamentem do zaistnienia we wspólnocie ludu Bożego.

Refleksja:

Czy dzieci widziały rodziców na modlitwie? Czy rodzice modlą się wspólnie z dziećmi?

Czy rodzice rozmawiają z dziećmi o modlitwie? Jakie jest wychowanie do modlitwy w mojej rodzinie?