Występują:
Kosmita I, Kosmita II, zając, lis, niedźwiedź, jeż i inne zwierzęta leśne, dzieci.Miejsce akcji:
las- zniszczony, zaśmiecony. Między drzewami leżą śmieci, opakowania po produktach żywnościowych- puszki po napojach, papierki po cukierkach, opakowania po chipsach.
Kosmita I:
Gdzie my jesteśmy? Czyżbyśmy wreszcie dotarli na Ziemię?
Kosmita II:
Nie wiem. Skontaktuję się z bazą. Nic z tego. Jesteśmy chyba poza zasięgiem naszych stacji. Mój kontaktorom nie działa. Sprawdzę wszystko w czytniku informacji. Nie mam czytnika. Musieliśmy go zgubić w trakcie lądowania. Trudno, sami musimy przypomnieć sobie, jak wygląda powierzchnia Ziemi. Mieliśmy dotrzeć do lasu, zgadza się
?Kosmita I:
Do lasu, do lasu… Wytęż swój twardy dysk i przypomnij sobie, skoro jesteś taki turbomatoł, że zgubiłeś czytnik. Ostrożnie, bo ci się łącza spalą.
Kosmita II:
Las to zbiorowisko roślin. Rosną w nim drzewa, krzewy, zioła i mchy. Żyją w nim także zwierzęta. Zgadza się, wszystko się zgadza! Jesteśmy w lesie!
Kosmita I:
Masz rację. Przypomniałem sobie. Poznawaliśmy las na zajęciach z turystyki międzyplanetarnej. To są drzewa, to krzewy, tu rosną kwiaty a tu mchy. Ale co tu robią te dziwne przedmioty? Nie było o nich ani słowa w czytniku informacji, ani na kursach informacji międzyplanetarnej. I gdzie są te zwierzęta, które zamieszkują las?
Niedźwiedź:
Kim jesteście, dziwne stwory, i co tu robicie?
Kosmita I:
Nie rób nam krzywdy. Jesteśmy przybyszami z odległej planety. Wysłano nas na Ziemię w tajnej i ważnej misji. Jesteśmy waszymi przyjaciółmi. Czy ty może jesteś zwierzątkiem?
Zajączek:
O nie, on nie jest zwierzątkiem, on jest wielkim zwierzęciem. Ja jestem zwierzątkiem.
Niedźwiedź:
Wszyscy t
u jesteśmy zwierzętami. Ja jestem niedźwiedziem, a to: lisek, zajączek i jeżyk. Po co przylecieliście do naszego lasu?Kosmita II:
Mamy do wykonania bardzo ważne zadanie. Nasz kochany przyjaciel jest bardzo chory. Leczyli go nasi najlepsi robotolekarze. Przeszedł już wiele skomplikowanych zabiegów, przyjmował turbomikstury i nic. Żadnej poprawy. Bardzo go kochamy i nie chcemy, aby podążył na zawsze w wieczną otchłań międzyplanetarną. W końcu nasz elektrodyskoznachor wyszukał w kosmicznym archiwum informac
je, iż na Ziemi rosną niezwykłe rośliny, które leczą. Mikstura sporządzona z tych roślin w połączeniu naszymi kosmicznymi pyłami na pewno pomogłaby naszemu przyjacielowi. Pomóżcie nam znaleźć te rośliny, które wy na Ziemi nazywacie ziołami. Nasz planetarny elektrodyskoznachor polecił nam odszukać w ziemskich lasach lub na łąkach: ziele dziurawca, liście pokrzywy i kwiaty lipy. Mamy tu ilustracje przedstawiające te rośliny. Pomożecie nam je znaleźć?Lisek:
To bardzo wzruszające. Jesteście prawdziwymi przyjaciółmi. Niestety, nie możemy wam pomóc. Te cudowne rośliny, Które używane były jako lekarstwa, nie rosną już na łąkach i w lasach.
Kosmita I:
Nie rosną? Jak to!
Niedźwiedź:
To proste. Kiedyś lasy były pełne zielonych drzew, pachnących kwiatów i ziół, które były lekarstwem na wszystkie choroby, zdrowych jagód. Niestety, ludzie zaczęli panoszyć się na ziemi-wyrzucają na łąki i do lasu śmieci, opakowania po różnych produktach, butelki, puszki, a nawet trujące substancje. Zobaczcie, jak tu wygląda! Rośliny usychają, wkrótce pewnie wszystkie wyginą. Ptaki nie śpiewają. Zwierzętom brak świeżego powietrza i pożywienia. Coraz częściej chorują. Niedawno umarły trzy małe zajączki, bo zjadły pędy roślinek zatrutych wylaną substancją. Jeżykom wypadają kolce, a misiom linieje futro. Ludzie nie dbają zupełnie o przyrodę.
Kosmita II:
A co to jest ta przyroda? To inaczej las?
Jeżyk:
Co to jest przyroda? To proste!
To drzewa i kwiaty,
i liście, i woda.
Motyl nad łąką,
Biała stokrotka.
Przyroda jest wokół,
wszędzie ją spotkasz!
Ptak rozśpiewany,
gadające świerszcze…
Powiedzcie, proszę,
co jeszcze? Co jeszcze?
Kosmita I:
I co my teraz zrobimy? Skoro nie ma ziół, dla naszego przyjaciela nie ma już ratunku. Odejdzie od nas na zawsze w wieczną otchłań międzyplanetarną, tak jak wasze zajączki.
Niedźwiedź:
Zaraz, zaraz, chyba słyszę czyjeś kroki.
Dziecko I:
Uciekajmy!
Dziecko II:
Zaczekajcie. Dowiedzmy się najpierw, co tu jest grane. Oni chyba się nas boją. A to co za stwory?!
Niedźwiedź:
Nie róbcie nam krzywdy, to wszystko wam opowiemy.
Dziecko III:
Gadający niedźwiedź?
Kosmita I:
Wyjaśnijcie im wszystko, przyjaciele, a my sprawdzimy, jak czuje się nasz towarzysz.
Dziecko II:
Nie zdawałem sobie sprawy, że jest tak tragicznie. Sam nie szanuję przyrody. Rzucam śmieci i puszki, krzyczę w lesie, nie zastanawiając się, że moje zachowanie może komuś szkodzić.
Dziecko II:
Nie myślałem, że las jest tak ważny.
Jeżyk:
Las daje wam piękne miejsca do odpoczynku. Czyste powietrze, bogate w tlen, oczyszcza powietrze ze spalin i trujących substancji.
Dziecko I:
Macie rację! Ale żeby las mógł pomóc kosmitom? To niemożliwe! Przecież oni mają super technikę!
Kosmita II:
Naszemu przyjacielowi chyba niewiele już pozostało czasu. Czuje się coraz gorzej. Jego pamięć operacyjna zupełnie szwankuje. Bądźcie z nami przyjaciele w tych trudnych chwilach. Oj, chyba mi płyta główna pęknie z żalu i rozpaczy.
Dziecko I:
Musimy coś zrobić. Czy naprawdę w lesie nie ma już ziół?
Zajączek:
Może gdzieś są. Kto je jednak odnajdzie w tych stertach śmieci?
Dziecko III:
Potrafimy śmiecić, to i nauczymy się sprzątać! Do roboty!
Zajączek:
Jak tu czysto i pięknie. Nawet ptaki radośnie śpiewają!
Dziecko I:
Teraz trzeba poszukać ziół. Przyprowadźcie tu swojego przyjaciela.
Kosmita I:
Za późno. Odchodzi w przestrzeń…
Kosmita III:
Co to za piękna muzyka? Nasze kosmiczne turbosyntetyzatory nie dorównują tym dźwiękom.
Kosmita I:
To ptaki w lesie na Ziemi… Przyjacielu, ty jesteś zdrowy?
Kosmita III:
Tak, czuję się coraz lepiej.
Zajączek:
Mam zioła. Znalazłem. Jest pokrzywa i dziurawiec, a tuż za wzgórzem kwitnie lipa!
Niedźwiadek:
Chyba już nie trzeba. Nasz przyjaciel czuje się coraz lepiej. To nasze ptaki go uzdrowiły, nasz czysty, piękny las.
Kosmita I:
Dziękujemy wam z całych naszych płyt głównych, czyli serc. Wracamy na naszą planetę, żeby opowiedzieć wszystkim o tym cudzie. Zebrane przez zajączka zioła zabierzemy ze sobą. Może pomogą naszym innym chorym. Dbajcie o swoją planetę, o las i całą przyrodę!
Dziecko I:
Jasne, że będziemy dbać o swoją planetę. Ale jak to robić?
Słyszałem takie słowa:
“ochrona środowiska”.
To jakaś sprawa nowa,
co to znaczy? Powiedz?
Dziecko II:
Jak by ci to wytłumaczyć.
Gdy w lesie nie rzucasz śmieci
i nie krzyczysz, strasząc zwierzęta,
gdy zimą ptaki dokarmiać pamięt
asz,gdy prowadzisz przez ulicę młodsze dzieci,
kiedy okno otwierasz na noc,
po dobranocce mówisz dobranoc
nie marudząc do północy,
kiedy sam się co dzień kąpiesz,
a na półce z zabawkami często ścierasz kurz…
Myślę, że wystarczy już.
Jeżeli postępujesz t
ak,doskonały dajesz znak,
że bardzo Ci jest bliska
ochrona środowiska.
Dziecko III:
Chyba wszyscy przekonali się, że należy chronić przyrodę. A dlaczego? To proste!
Gdy zabraknie powietrza,
wody, roślin na ziemi,
zanim ludzkość w pustynię
kulę ziemską
zamieni;zginą ryby i ptaki,
kwiaty, lasy i zioła,
może człowiek – NIE NISZCZCIE!
jeszcze zdąży zawołać…
Bo przyroda ojczysta
to skarb droższy od złota,
a w niej
urok,
poezja,
piękno,
spokój,
prostota.
Jeszcze w płucach powietrze,
zieleń,
w żyłach krew płynie.
Chroń zabytki natury,
gdy je zniszczysz
sam zginiesz.
Zajączek:
Człowiek doprowadził bezmyślną działalnością do wytępienia wielu gatunków roślin i zwierząt. Wielu grozi zagłada. Jak możecie się przyczynić do ich ochrony?
Widownia:
- Nie niszczyć roślin, nie zrywać, nie deptać, uprawiać je we własnych ogrodach, mówić wszystkim, że są pod ochroną.
- Nie zabijać zwierząt, nie chwytać i nie przetrzymywać w niewoli, nie niszczyć ptasich jaj i gniazd, dokarmiać i opiekować się nimi.
Niedźwiadek:
Należy oczywiście dbać o wszystkie zwierzęta i rośliny. O niektóre z nich – chronione – należy dbać szczególnie, bo wkrótce mogą zupełnie wyginąć.
Bibliografia :