Podstawowe zaburzenia dziecka z ADHD charakteryzują się występowaniem trwałych wzorców zachowania (przed 7 r.ż., przez co najmniej 6 miesięcy), wynikających z odmiennej pracy mózgu (zaburzenie równowagi procesów pobudzania

Co najmniej trzykrotnie częściej zespół ten występuje u chłopców niż u dziewczynek,
a badania genetyczne wskazują na jego uwarunkowania poligenowe.

Zaburzenia związane są ze zmniejszeniem struktur kory przedczołowej, części móżdżku, jąder podkorowych oraz z obniżeniem poziomu dopaminy odpowiedzialnej za hamowanie lub modulowanie czynności neuronów związanych

1. wcześniactwo i niedotlenienie przed- i okołoporodowe.
2. zaburzone funkcjonowanie rodziny, picie alkoholu, palenie papierosów, zażywanie narkotyków przez matkę w czasie ciąży.
3. urazy mózgu, zwłaszcza uszkodzenie kory przedczołowej.

 

4. niedożywienie we wczesnym okresie życia (niedobór witamin z grupy B, C, wielonienasyconych kwasów tłuszczowych), alergia pokarmowa, nadmiar barwników, konserwantów i salicylanów w pokarmie, jak również manganu.
5. ołowica we wczesnym dzieciństwie i w wieku szkolnym.

Objawy typowe dla ADHD związane są z obniżonym poziomem dopaminy
i norepinefryny produkowanej przez niedojrzałe neurony odpowiedzialne
za kontrolę uwagi, impulsywności i regulację zachowania.

i refleksji, co utrudnia funkcjonowanie społeczne i zwiększa ryzyko rozwinięcia antyspołecznych zachowań, konfliktu z prawem, uzależnieńi zaburzeń psychicznych (depresja, samobójstwa).

Farmakoterapia - będąca tylko metodą wspomagania działań psychopedagogicznych (ryzyko uzależnienia).

1. konsekwencje zdrowotne, tj. częstsze i poważniejsze urazy, otyłość, brak dostatecznej troski o swoje zdrowie w dorosłym życiu,
2. słabsze osiągnięcia szkolne – osiągnięcie niższego wykształcenia,
3. nie podejmowanie odpowiednich do możliwości ról społecznych,
4. konflikty z rówieśnikami i dorosłymi,
5. osobowość antyspołeczna,
6. konflikty z prawem - większe ryzyko trafienia do więzienia,
7. uzależnienia od alkoholu, narkotyków i papierosów,
8. problemy finansowe, długi,
9. depresja, zaburzenia lękowe, samobójstwa.
10. poczucie rzeczywistej lub wyimaginowanej winy,
11. osamotnienie,
12. izolacja,
13. żal,
14. brak miłości,
15. nienawiść do siebie i innych,
16. poczucie bezwartościowości,
17. negatywne oceny,

• łatwo się rozprasza
• ciągle wierci się na krześle

• jest nadmiernie gadatliwe

• często dokucza innym dzieciom

• nieumyślnie psuje różne rzeczy

• często wtrąca się do rozmów dorosłych

• ma kłopoty z przestrzeganiem zasad

• jest nadwrażliwe na dźwięki

• bywa agresywne

• łatwo się potyka

• psoci w szkole lub domu
• ma wieczny bałagan wokół siebie

1. Walt Disney, filmowy odkrywca i producent.
2. Pablo Picasso (1892/ 1973).
3. Woopi Goldberg.
4. Stiven Spillberg, reżyser
5. Albert Einnstein (1879/ 1955)
6. Thomas Edison (1847/1931)
7. Cher, aktorka i piosenkarka.
8. Ernest Hemingway, pisarz.
9. John F. Kennedy, prezydent.
10. Winston Churchill, premier Wielkij Brytanii.
11. Leonardo da Vinci, malarz, architekt, konstruktor.
12. A także autorzy książki “ Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci. Prawie wszystko co chcielibyście wiedzieć.” Tomasz Wolański, Artur Kołakowski, Magdalena Skotnicka.

Przyczyną tego może być między innymi urodzenie dziecka w wyniku cesarskiego cięcia
oraz nieraczkowanie w dzieciństwie, szybkie przesadzenie dziecka do chodzika.

Najlepsza szkołą ruchów naprzemiennych jest poród naturalny, a potem raczkowanie.

Ogromne znaczenie gimnastyka mózgu ma dla dzieci dyslektycznych, dysortograficznych, dysgraficznych, nadpobudliwych, opóźnionych w rozwoju, z porażeniem mózgowym, czyli dla tych, u których współdziałanie obu półkul mózgowych jest zakłócone lub niepełne. W innym przypadku ilość połączeń nerwowych jest zbyt mała i nie ma szansy się rozwinąć. W późniejszym wieku mogą się pojawić: dysleksja, nadpobudliwość.

Dobrym lekarstwem może być kinezjologia edukacyjna.

Podstawy kinezjologii edukacyjnej stworzyli Paul i Gail Dennisonowie, którzy pracując z dziećmi dyslektycznymi, odkryli związek pomiędzy zorganizowanymi ruchami ciała a pracą mózgu. Opracowali kanon podstawowych ćwiczeń, które nazwali gimnastyką mózgu. Dr Paul Dennison (amerykański pedagog) opracował metodę mającą na celu zintegrowanie pracy mózgu. Jak wiemy mózg jest narządem symetrycznym, a każda półkula ma inne zadania. Prawa półkula mózgu jest odpowiedzialna za uczucia, uczenie się, percepcję przestrzeni, pamięć długotrwałą. Lewa półkula mózgowa (u osób praworęcznych) odpowiada za: myśli, analizę, widzenie szczegółów, kontrolę nad słowem. Ośrodki nerwowe lewej półkuli mózgu odpowiadają za prawą stronę naszego mózgu, a ośrodki prawej półkuli zawiadują lewą połową.

• picie wody ( dostarczamy organizmowi energii)
• punkty na myślenie (stymulują przepływ krwi do mózgu)
• ruchy naprzemienne( poprawiają intuicję, wyostrzają jasność myślenia)
• pozycja Cooka.

1. leniwe ósemki do pisania to ćwiczenie z ołówkiem i kartką papieru. Są doskonałe
   do ustanowienia płynności i rytmu potrzebnego dla dobrej koordynacji ręka-oko.
2. słoń - daje poczucie równowagi i koncentrację.
3. ruchy naprzemienne.
4. pozycja Cooka.
5. akumulator – poprawia pamięć, koncentrację, rozjaśnia myśli.
6. sowa – wzmacnia pamięć, pomaga w rozumieniu komunikatów z zewnątrz, wzmaga matematyczną precyzję.
7. punkty na myślenie – stymulują przepływ krwi do mózgu.

1. Umiejętność czytania (przekroczenie optycznej linii środkowej)

1. Tomasz Wolański, Artur Kołakowski, Magdalena Skotnicka, Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci. Prawie wszystko co chcielibyście wiedzieć.
2. Gordon Serfontein, Twoje nadpobudliwe dziecko,
3. Rosemarie Portmann, Gry i zabawy przeciwko agresji,