W obecnym świecie chaosu i szumu informacji młody człowiek bardziej niż kiedykolwiek potrzebuje drogowskazów i przewodnika na drodze do stawania się odpowiedzialną jednostką w społeczeństwie, jak również do bycia szczęśliwym pośród innych. Świadomość tych potrzeb i zagrożeń dzisiejszej rzeczywistości jest inspiracją dla wychowawców harcerskich do tworzenia różnorodnych propozycji programowych.

Związek Harcerstwa Polskiego od początków swego istnienia kierował ofertę wychowawczą do dzieci i młodzieży, często również do tej, która nie potrafi znaleźć sobie miejsca w szkole, najbliższym otoczeniu, wśród rówieśników. Od kilkudziesięciu już lat to, co proponowali harcerscy instruktorzy, nie straciło na aktualności i trafiało do kolejnych pokoleń młodych Polaków jako alternatywny sposób wychowania. O jego skuteczności
i atrakcyjności decydowała i nadal decyduje osobowość instruktorów oraz harcerska metoda wychowawcza.

1. Praca w małych grupach pozwalająca na uczenie się nowych ról społecznych, na podejmowanie odpowiedzialności, grupach stanowiących bezpieczne środowisko, w którym jednostka nie zatraca swojej indywidualności
   a otrzymuje wsparcie.
2. Program zawarty w gwiazdkach, stopniach i sprawnościach, dający możliwość ciągłego doskonalenia się, pokonywania swoich słabości, osiągania małych i dużych sukcesów oraz rozwijania swoich pasji
   i zainteresowań.
3. Uczenie przez działanie – wprowadzanie dzieci i młodzieży do świata dorosłych poprzez przygodę, zabawę, grę, naturalne dla każdego wieku sposoby zachowań.
4. Prawo Harcerskie – wartości, które determinują nasze działanie.

Piękny plan działalności wytyczył nam w 1996 roku papież Jan Paweł II mówiąc do przedstawicieli organizacji harcerskich: “Dzisiejszemu światu potrzeba czytelnego świadectwa wiary, nadziei i miłości. Potrzebuje go zwłaszcza młodzież, której przypadnie żyć w trzecim tysiącleciu. Organizacja harcerska, zachowując ideał, który przyświecał założycielom, wychowuje młodzież w duchu tradycji chrześcijańskich i narodowych, wdraża do podejmowania odpowiedzialnych zadań, uczy poszanowania całego dzieła stworzenia, a nade wszystko godności każdego człowieka. (...) Wśród wielu błędnych tropów trzeba umieć odnaleźć ślady Chrystusa i pójść za nim. (...)”.