„Dzieciństwo nie jest jedynie przygotowaniem do .życia,

Jak często uważamy myśląc o naszych dzieciach,

Lecz jest już prawdziwym życiem.”

                                                   Peter Rosegger

Pierwsze trzy lata nauki w szkole są jednym z najważniejszych filarów prawidłowego rozwoju intelektualnego oraz społeczno- emocjonalnego  dziecka. Od sposobu, w jaki jest do tego przygotowane, a później w szkole funkcjonuje, w znacznym stopniu zależy pozytywny lub negatywny stosunek dziecka do szkolnej pracy i życia. Dlatego ważne jest aby rodzice od samego początku budowali w dziecku pozytywny obraz szkoły jako miejsca, w którym dziecko zdobędzie potrzebną wiedzę, będzie rozwijało swoje zainteresowani oraz pozna wielu kolegów.

Należy pamiętać, że odpowiedzialność za poziom osiągnięć uczniów ponoszą przede wszystkim nauczyciele, ale rodzice mogą im znacznie pomóc w podwyższaniu wyników nauczania poprzez właściwe wspieranie i motywowanie dzieci do uczenia się, co pozostaje w ścisłym związku ze stosunkiem dziecka do szkoły. Im korzystniejszy jest stosunek do szkoły, tym dzieci chętniej podejmują się wykonania powierzonych im zadań. Dlatego też rodzice w środowisku domowym powinni łagodzić wszelkie uprzedzenia dzieci do szkoły czy nauczycieli. Warto też pamiętać, że zbyt rygorystyczne nakłanianie dzieci do wykonywania zadań przynosi odwrotny skutek. Przytoczę tu słowa  autora książki pt „Rady dla rodziców” ks. Gastona Courtoisa „Nie można żądać od dziecka pracy ponad jego siły, lecz małych wysiłków, które dawać mu będą poczucie powodzenia i postępów.”

JAK WSPIERAĆ DZIECKO?

Rodzic najpełniej wspiera dziecko  gdy wykazuje zainteresowanie jego karierą szkolną. Zanim dziecko pójdzie do szkoły, rodzice powinni zatroszczyć się o odpowiednie miejsce do nauki dla swojej pociechy. Wystarczy, że będzie to stały, dobrze oświetlony (światło powinno padać z lewej strony, a u dziecka leworęcznego z prawej strony) kącik do pracy i znajdzie się tam odpowiedniej wielkości stolik z krzesłem. Następnie ustalić  godzinę, o której dziecko zawsze będzie odrabiać lekcje. Później należy pamiętać, aby w czasie nauki zapewnić ciszę i spokój, które są  niezbędne do prawidłowej koncentracji. Podczas edukacji szkolnej rodzice winni interesować się tym, co wydarzyło się w szkole. Między szkoła a rodziną powinna istnieć stała i skuteczna współpraca. Częste kontakty osobiste rodziców z nauczycielami stanowią dużą pomoc w ustalaniu właściwego postępowania z danym uczniem i w unikaniu błędów, na jakie narażeni są w swojej pracy zarówno ci pierwsi jak i drudzy. Dlatego, że mają wspólny cel i na uwadze dobro dziecka powinni być dla siebie partnerami. Ponad to rodzice powinni rozmawiać z dzieckiem o tym, czego się nauczyło, jak układają się jego stosunki z rówieśnikami itp. Pomagać, – jeśli zajdzie taka potrzeba – a nie wyręczać w odrabianiu pracy domowej i pokonywaniu trudności. Jeśli dziecko czegoś nie rozumie starać się udzielać wskazówek naprowadzających  lub zaplanować poszczególne etapy niezbędne do rozwiązania problemu. W sytuacjach trudnych rodzice muszą unikać atmosfery napięcia i nie okazywać pod żadnym pozorem swojego niezadowolenia. W przypadku zniechęcenia dziecka lub doświadczenia przez nie porażki zachęć do wspólnego wymyślenia, jak rozwiązać dany problem. Zawsze trzeba szukać mocnych stron swojego dziecka w myśl zasady:

 POTĘCJAŁ DRZEMIĄCY W DZIECKU NIE ROZWINIE SIĘ W PIĘKNY KWIAT,

JEŚLI NIE BĘDZIEMY GO PODLEWAĆ – CHWAL WIĘC SWOJE DZIECKO NA KAŻDYM KROKU.

JAK MOTYWOWAĆ DZIECKO ?

Najpełniej można motywować swoje dziecko do nauki poprzez rozwijanie jego naturalnej ciekawości:

„ KAŻDE DZIECKO MA JAKIEŚ ZAINTERESOWANIA,

KTÓRE MOŻNA ROZWIJAĆ – TRZEBA TO JEDNAK UMIEĆ DOSTRZEC.

OBSERWOWAĆ I MOTYWOWAĆ DZIECKO DO ROZWOJU TO WIELKA SZTUKA.

Dlatego rodzice powinni wzbudzać motywację do poznawania nowych rzeczy, do nauki poprzez wspólne:

· Czytanie czasopism i książek, które interesują dziecko

· Organizowanie wycieczek w miejsca, które pobudzają ciekawość dziecka i w  których poznaje nowe rzeczy  ( zoo, muzeum, wystawa, teatr )

· Oglądanie z dzieckiem ciekawych programów w telewizji – rozmowa na ich temat

· Rozwiązywanie krzyżówek, zagadek

· Zabawy

Ważne jest też wykorzystanie w motywowaniu dziecka codziennych czynności i zdarzeń do ćwiczenia różnych umiejętności np. liczenia, pisania, mówienia, wzbogacania słownictwa, logicznego myślenia, kulturalnego zachowania, szacunku dla ludzi i zwierząt itd. Największe jednak korzyści wynikają z dawania przykładu dzieciom własnym zachowaniem. Trzeba również pamiętać, że  wpływ rodziców na to w jaki sposób widzą siebie dzieci jest bardzo znaczący. Rodzice powinni być świadomi tego, że sposób w będą oceniać dziecko zostanie na trwale wpisany w jego umyśle. Dlatego, że to właśnie opinie rodziców i ich działania kształtują charakter dziecka.

Motywowanie dziecka by próbowało rozwijać swoje umiejętności i zachęcając go do tego rodzi w nim przekonanie „ja mogę” . Porażka, której towarzyszy nie nagana rodziców, lecz dalsza zachęta, daje poznać ograniczenia, a nie staje się tragedią. Taki sposób motywowania sprawia, że dziecko buduje właściwy obraz siebie. Ma ochotę próbować nowych rzeczy, zdobywać nowe umiejętności oraz rozwijać się. Nie boi się tez porażek bo wie, że mogą przydarzyć się one każdemu i że zawsze można spróbować jeszcze raz.

MIŁOŚĆ I AKCEPTACJA

Warto pamiętać, że najważniejszą sprawą nie tylko w zakresie wspierania i motywowania dziecka w pierwszym etapie nauki lecz ogólnie KLUCZEM DO SUKCESU W WYCHOWANIU DZIECKA, JEST JEGO AKCEPTACJA PRZEZ RODZICÓW.