Jak motywować dziecko do nauki?

Drogi Rodzicu, pamiętaj, że otrzymasz od dziecka to, do czego przywiązujesz wagę – zarówno w sensie pozytywnym jak i negatywnym.

1. Gdy dziecko jest nieustannie krytykowane, to jest mała szansa, że się poprawi. Natomiast podkreślanie postępów i zalet dziecka zachęca je do kontynuowania wysiłku.

Uwagi typu „Kiedy w końcu weźmiesz się za naukę”, są zazwyczaj mało skuteczne. O wiele lepszy efekt można osiągnąć wypowiedzianą we właściwym momencie uwagą pozytywną „Nawet nie wiesz, jak lubię, gdy sam pamiętasz o obrabianiu lekcji i nie muszę ci o tym przypominać”.

2. Należy również wzmacniać zachowania pozytywne przyswojone przez dziecko, aby w ten sposób je utrwalać np. wasz ośmioletni syn pakuje samodzielnie plecak „prawie” co wieczór, tak jak go uczyliście. Od czasu do czasu powiedzcie mu: „Cieszę się, że sam pamiętasz o spakowaniu plecaka”.

3. Zamiast koncentrować się na tym, co jest złe, zacznij od zwrócenia uwagi na to, co dziecko osiągnęło. Dopiero potem wskaż, co jeszcze należy zrobić.

4. Stosuj konstruktywną pochwałę.

Konstruktywna pochwała, to pochwała opisowa, polega na opisywaniu tego, co się dostrzega w postawie, zachowaniu dziecka.

Pochwała opisowa daje dziecku świadomość własnych możliwości i osiągnięć

„Te piątki są dowodem twojej determinacji i ciężkiej pracy. Musisz być z siebie dumny”.

„Gdy człowiek czuje się zmęczony po ciężkim dniu w szkole, odrabianie lekcji wymaga dużego zdyscyplinowania”.

„Wydaje mi się, że ostatnio bardzo przykładasz się do lekcji. Twoje wypracowania są staranne, powtarzałeś też sobie słówka!”

Pamiętaj!

Sposób, w jaki rodzice mówią do dziecka, informuje je, co do niego czują. Ich stwierdzenia mają wpływ na jego szacunek do samego siebie i poczucie własnej wartości. W dużym stopniu język rodziców determinuje przeznaczenie dziecka. /Haim Ginott/

Literatura: Faber A., Mazlish E.: Jak mówić, żeby dzieci się uczyły w domu i w szkole.

Przygotowała: Iwona Bukała-Siedlecka – pedagog szkolny